Charakterystyczną cechą starożytności  jest brak wyodrębnionego prawa międzynarodowego - stosunki między narodami w zasadzie ograniczały się do prowadzenia wojen i zawierania przymierzy, istniały natomiast pewne zalążki norm i instytucji, które można uznać za mające charakter prawnomiędzynarodowy.

Wytworzenie się pewnego rodzaju społeczności międzynarodowej, obejmującej przede wszystkim te kraje, które należą do kościoła zachodniego i uznają prymat papieża.